BONCHE - Ginger (60g)

Na pograniczu północnych Indii i południowych Chin imbir zaczęto uprawiać wiele wieków temu. Starożytni chińscy i indyjscy mędrcy widzieli w imbirze skarbnicę korzyści dla ludzkiego ciała i ducha. Imbir pomagał walczyć i służył jako profilaktyka wielu chorób. Uważa się, że w Indiach i Chinach zaraza nie szalała na taką skalę jak w Europie, pomimo dużej gęstości zaludnienia, właśnie z powodu częstego stosowania imbiru w tych krajach. Imbir jest odnotowany w pismach Konfucjusza i indyjskiej Ajurwedzie. Stał się darem niebios dla żeglarzy. Oprócz tego, że ratował przed szkorbutem, leczył też chorobę morską. W starożytnym Egipcie imbir był używany jako waluta, był bajecznie drogi, tylko bardzo bogaci mogli sobie na niego pozwolić jako przyprawa.

Jak zauważono w starożytności, aromat imbiru ma właściwość zwiększania atrakcyjności, sprzyja emancypacji. Dodawany był do eliksirów miłosnych, kandyzowany i stał się tradycyjnym przysmakiem konkubin w haremie. Na Rusi też popularny był imbir: piekli z nim pierniki, konserwowali w melasie z arbuzami, marynowali, dodawali do sbitni, kwasu chlebowego, nalewek i puree. Imbir był wszędzie ceniony ze względu na swój wyjątkowy cytrusowo-szałwiowy aromat. Jasny, rozgrzewający, musujący smak nie pozostawia nikogo obojętnym.